يَامَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ
ای مریم، پروردگارت را [پیوسته] فرمانبردار باش 108 و [برای او] سجدهآر 109 و با رکوع کنندگان رکوع کن. 110
108 - ر ک به پاورقی 40 همین سوره (3:17) .
109 - معنای سجده، در خدمت پدیده مافوق و برتر درآمدن است، و اگر در قرآن به دفعات به سجده ماه و خورشید و کوه و درخت و سایر موجودات در آستان پروردگار اشاره شده، معنایش رام و تسلیم و در خدمت مشیّت خدا بودن آنها است.
110 - معنای رکوع، عامتر از رکوع خاص نماز است؛ ظاهر رکوع، سر خم کردن و به انحناء درآمدن، و باطن آن ابراز تواضع و احترام است [همچنانکه در میان ژاپنیها مرسوم است]. خداوند به مریم مقدس نیز در آیینی که نمازی به شکل مسلمانان به جماعت زن و مرد و با رکوع و سجود نداشت، توصیه به رکوع، آن هم پس از سجود! کرده است. آیا جز این است که در این موارد باید به معنای اصلی رکوع، که همان تواضع و تسلیم در برابر حق است، توجه کرد؟