115 - ظاهر آیه چنین می‌نماید که عیسی(ع) به اعجاز الهی برای رفع اتهام از مادرش که کودکی بی‌پدر را به میان قوم برده بود به کلام آغاز کرد. آیات 110 (5:110) مائده و 29 مریم (19:29) نیز بر سخن گفتن عیسی(ع) در «مهد» تصریح کرده است. اما اگر مهد را نه گهواره و قنداق، بلکه به مصداق: ز گهواره تا گور دانش بجوی، همان دوران کودکی بگیریم، مطلب به کلی عوض می‌شود. ازمطالب انجیل نیز چنین برمی‌آید که عیسی را در 12 سالگی از ناصریه به اورشلیم بردند [انجیل لوقا باب 2 بند 42 تا 51]. یحیی نیز به تصریح قرآن، حکمت را از همان دوران کودکی آموخت [...وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا- مریم 12 (19:12) ]. «صبّی» [به قول «راغب»] به کودکی گفته می‌شود که به سن بلوغ نرسیده باشد. پاسخ کاهنان یهودی به مریم نیز که برای رفع اتهام از خود به عیسی اشاره کرده بود، بر همین «صبی» بودن عیسی حکایت می‌کند [فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا- مریم 29 (19:29) ]. منظور این است که ما چگونه با کودکی که [تا همین اواخر] در مهد بوده سخن بگوییم! اگر در معنای «مهد» و «صبی» بودن تأمل کنیم، شاید نیازی به توجیهِ سخن گفتن اعجازآمیز نوزادی در گهواره نباشد [والله اعلم].