وَمُصَدِّقًا لِّـمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

و [نیز] تصدیق کننده‌ام آنچه از تورات را که در پیش رو دارم 122 و تا حلال کنم بعضی از آنچه بر شما حرام شده بود 123 و نشانه‌ای از سوی پروردگارتان آورده‌ام. 124 پس از خدا پروا داشته باشید و مرا فرمان برید [نه کاهنان متکبّر را].125

122 - کاهنان دین یهود، عیسی(ع) را مرتد شناخته و متهم می‌کردند که تورات را باور ندارد و باورهای دینی مردم را سُست می‌کند. اعلام این باورمندی برای افشای فریب دین‌فروشانی بود که منافع طبقاتی خود را در خطر دیده و عوام مقلّد را علیه عیسی(ع) تحریک می‌کردند.
جمله «مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ» [به جای: لِّمَا بَیْنَ یَدَیْکُم] چه بسا حاوی این پیام باشد که من تصدیق کننده حقایقی از تورات هستم که خدا به من آموخته و در اختیار دارم [آیه 48]. نه آن تورات تحریف شده‌ای که شما در اختیار دارید. حرف مِن [در: مِنَ التَّوْرَاه] دلالت بر «بعض» مطالب آن کتاب می‌کند که انتسابش به موسی و انبیاء بنی‌اسرائیل قطعی است.

123 - آیه 160 سوره نساء (4:160) نیز تأکید می‌کند که «به خاطر ظلمی که یهودیان مرتکب می‌شدند و موانع بسیاری که در راه خدا ایجاد می‌کردند، روزی‌های پاکیزه‌ای را که قبلا برای آنها حلال بود برایشان حرام کردیم». و نیز در آیه 93 آل‌عمران (3:93) آمده است: «همه خوردنی‌ها برای بنی‌اسرائیل حلال بود، مگر آنچه یعقوب، قبل از آنکه تورات نازل شود [قرن‌ها قبل]، بر خود حرام کرده بود [گویا به خاطر بیماری تصمیم گرفته بود گوشت شتر نخورد و همین سنّت موجب شد بنی‌اسرائیل گمان کنند گوشت شتر حرام است]! در آیات 146 انعام (6:146) و 118 نحل (16:118) نیز بر این مُحرّمات موّقت، که معطوف به عملکرد ظالمانه آن قوم بوده، اشاره شده است. این محدودیت‌ها به برکت بعثت عیسی(ع) برداشته ‌شد، اما متعصّبان یهود با انکار آن پیامبر، همچنان بر آن حرمت‌ها به خاطر حفظ موقعیت طبقاتی خود اصرار ورزیدند.
از مژده‌هایی نیز که به پذیرفتگان دعوت پیامبر اسلام از میان بنی‌اسرائیل داده شده، یکی هم همین برداشته شدن حُرمت‌های تاریخی است: اعراف 157 (7:157) - الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاهِ وَالْإِنْجِیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ...

124 - در آیه قبل به تفصیل «وَجِئْتُکُم بِآیَهٍ مِّن رَّبِّکُمْ» را به شکل معجزات متنوع بیان کرده بود. این تکرار ظاهراً برای تأکید بر آنهاست.

125 - رسولان خدا بی‌تفاوت در پیروی از جبّاران یا متولیان مرتجع مذهبی، و اکتفا کننده به ابلاغ پیام توحیدی نبودند، بلکه مردم را به اطاعت از رسالت خود در راهبری به سوی خدا دعوت می‌کردند. این سخن را می‌توان در 12 آیه قرآن یافت [آل‌عمران 50 (3:50) ، طه 90 (20:90) ، نوح 3 (71:3) ، زخرف 63 (43:63) ، شعراء 108 (26:108) و 110 (26:110) و 126 (26:126) و 131 (26:131) و 144 (26:144) و 150 (26:150) و 163 (26:163) و 179 (26:179) ].