137 - منظور از «الَّذِینَ کَفَرُواْ» قاعدتاً باید همان متولّیان ریاکار و متکبّر دین یهود، و به تعبیر انجیل، «کاتبان و فریسیان» باشد که انتقادات کوبنده عیسی(ع) علیه آنها در انجیل خواندنی است [به خصوص در متی 23]، وگرنه امپراطور روم و کارگزارانش پیش از سعایت و پرونده سازی متعصّبان یهود علیه عیسی(ع)، اصلا شناختی از او و نهضت اصلاح دینی‌اش نداشتند. از عیسی(ع) نیز در انجیل توصیه‌ای برای مبارزه سیاسی و براندازی نظام حکومتی موجود نمی‌بینیم. او رسالتش را به راه آوردن گوسفندان گمشده بنی‌اسرائیل معرفی کرده بود [متی 15:25].
تاریخ قرون گذشته بهترین گواه در عذاب [رنج و زحمت] افتادن و آواره شدن آن «گوسفندان گمشده بنی‌اسرائیل»، و این هشدار قرآنی بوده است. اگر فرازهایی موقّت داشته و امروز دارند، به تعبیر قرآن با چنگ زدن به ریسمان خدا یا ریسمان مردم [ملت‌های دیگر] بوده است [آل‌عمران 112 (3:112) ]. هم تشکیل دولت اسرائیل و هم هواداری و حمایت از آن دولت همواره به کمک دولت‌های مسیحی اروپا و آمریکا بوده است.
اما عذاب از «ذُنُوب» [دنباله و آثار اعمال سوء] حاصل می‌شود. همچنانکه از سوء تغذیه و عدم رعایت بهداشت بیمار می‌شویم و رنج و عذاب می‌کشیم. در دنیا هر کار نیک و بدی نتایج خود را دارد و این یک اصل و قانون خدایی است که هیچ بشری استثناء و برکنار از عواقب و آثار اعمال خود نیست. یهودیان و مسیحیان ادعا می‌کردند ما فرزندان و دوستان خداییم [این نظامات شامل ما نمی‌شود]! خدا به پیامبر می‌فرماید: به آنان بگو: پس چرا به خاطر ذنوبتان [عواقب انحرافاتتان] اینقدر عذاب می‌کشید [به درد و رنج می‌افتید]؟ خیر! شما هم بشری مثل بقیه خلق خدا هستید که طبق مشیّت او مورد بخشش یا عذاب قرار می‌گیرید [مائده 18 (5:18) ].