إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ
بی‌گمان مَثَل عیسی [در آفرینش ویژه او] نزد خدا، مانند مَثَل [آفرینش] آدم است؛ او را از خاکی آفرید سپس به او گفت: باش! پس می‌شود. 140
140 - این آیه حجّت و دلیلی آشکار بر ابطال غُلو و زیاده‌روی درباره تولد و مرگ مسیح(ع) است که بی پدر متولد شدنش را نشانه خدا یا پسر خدا بودنش گرفته‌اند. حال آنکه هر دو [آدم و عیسی] پدیده‌ای طبیعی و تابع نظامات آفرینش بوده‌اند. همان خدایی که [نطفه] آدم و آدمیان را از [مواد خوراکی برآمده از] خاک آفرید و می‌آفریند، می‌تواند [همچون بسیاری از گونه‌های گیاهی و حیوانی] عیسی را نیز بدون پدر پدید آورد. جمله «عِندَ الله»، تقاوت حقیقت خدایی مسئله را با اوهام مسیحیان اهل غُلو «عندالنّاس» نشان می‌دهد.