145 - «تَعَالَوْا» با عُلو و عالی و اعلی هم‌ریشه است. فعل امر «تَعَالَوْا» 7 بار در قرآن آمده است. این فراخوان که متضمّن فرا آمدن از عقیده و عملی سطحی و نازل است، به ترتیب درباره: اهل کتاب منحرف از توحید [آل‌عمران 61 (3:61) و 64 (3:64) ]، منافقین [آل‌عمران 167 (3:167) ، نساء 61 (4:61) ، منافقون 5 (63:5) ]، و مشرکین [مائده 104 (5:104) ، انعام 151 (6:151) ] آمده و هرگز کاربردی عادی در خواندن کسی برای انجام کاری ندارد.

146 - عبادت در معنای لغوی آن، هموار کردن راه دل برای تسلیم به ربّ‌العالمین است. «لاَ نُشْرِکَ»، نفی هر انگیزه غیر توحیدی، و پس از آن نفی پذیرش و تحمّل ارباب‌های زر و زور و تزویر است. این سه شرط مهمترین معیار توحیدی است که اگر اهل کتاب می‌پذیرفتند با مسلمانان به وحدت می‌رسیدند.