161 - عدالت و انصاف ایجاب می‌کند که در مورد دگراندیشان به چشم حق‌بین بنگریم و امور را سپید و سیاه نگیریم. این واقع‌بینی و نشانه وسعت نظر است که مخالفان را با یک چون نرانیم. البته در برابر سوء استفاده ستمگران آنها باید همواره ایستاد و با قدرت استیفای حقوق کرد.

162 - نکته بسیار پندآمیز و ظریفی است؛ حق و عدالت مستقل از مقام و مرتبت، یا موقعیت و میزان سواد و ثروت است. در دنیای مدرن نیز آشکارا می‌بینیم حقوقی را که حتی برای حیات وحش و محیط زیست رعایت می‌کنند از غیرخودی‌ها و مردم کشورهایی که بر آنها تسلط دارند دریغ می‌دارند.

163 - «أُمِّی»، منسوب به اُمّ [مادر]، دلالت بر درس نیاموختگی و بی‌سوادی می‌کند، گویی فرزندی همچنان نزد مادر مانده و به مدرسه نرفته است. اعراب پیش از اسلام عموماً اُمّی بودند و به ندرت خواندن و نوشتن می‌دانستند. خداوند به عمد پیامبر اسلام را «أُمِّی» نامیده است تا کسی گمان نکند قرآن سخن اوست [اعراف 157 (7:157) و 158 (7:158) ، جمعه 2 (62:2) ] چرا که نه کتابی خوانده و نه خطی نوشته بود [عنکبوت 48 (29:48) ] و نه اصلاً می‌دانست کتاب و ایمان چیست [شوری 52 (42:52) ]. قرآن اصطلاح «أُمِّی» را در برابر «اهل کتاب» قرار داده است که معرّف دو گروه: اعراب بی‌سواد و بادیه‌نشین، و بنی‌اسرائیل [اهل کتاب] می‌باشد: آل‌عمران 20 (3:20) - ...وَقُلْ لِلَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْأُمِّیِّینَ.... بنی‌اسرائیل خود را باسواد و درس آموخته و مسلمانان را اُمّی می‌شمردند و از موضع خود برتربینی تعهدّی درقبال آنان برای خود قائل نمی‌شدند: آل‌عمران 75 (3:75) - ...قَالُوا لَیْسَ عَلَیْنَا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبِیلٌ....