قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ

بگو: ما [برخلاف تنگ‌نظری و تعصّب شما] به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [=انبیاء و برگزیدگان از فرزندان یعقوب- 12 تیره] نازل شده، و آنچه [=کتاب‌هایی] که به موسی و عیسی و پیامبران [دیگر] از پروردگارشان داده شده ایمان داریم. 185 [ما برخلاف شما] هیچ جدایی میان هیچ یک از آنان نمی‌نهیم 186 و فقط تسلیم [اوامر] او هستیم [نه تمایلات خود].

185 - توصیه به چنین بلندنظری و جامعیت ایمانی را علاوه بر این آیه، در سوره بقره 136 (2:136) و عنکبوت 46 (29:46) می‌بینید، که متأسفانه امروز در حصار تعصّبات قومی، نژادی و ملی محبوس شده است.
«سبط» را برخی اهل لغت، انبساط در اولاد، یعنی تکثیر نسل دانسته‌اند که اسباط جمع آن است. گفته می‌شود اسباط بنی‌اسرائیل همان اولاد یعقوب، نوه ابراهیم خلیل می‌باشند. سبط بر کثرت نفرات، و قبیله از اقبال و روی کردن به قبله و هدفی معین حکایت دارد.

186 - موضوع فرق نگذاشتن میان پیامبران را، که موجب اختلاف میان پیروان آنها می‌گردد، قرآن در آیات و سوره‌های دیگری نیز مورد تأکید قرار داده است: از جمله بقره 285 (2:285) ، آل‌عمران 84 (3:84) ، نساء 150 (4:150) و 152 (4:152) .