وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِـمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ

آنها را به روزِ نزدیک 12 [=قیامت] هشدار ده، آنگاه که دل‌ها [گوئی] از شدت تنگنای 13 حادثه به گلوگاه می‌رسد! [در آن روز] ستمگران را هیچ دوست مهربان یا واسطه‌ای که شفاعتش پذیرفته گردد نیست.

12- «آزِفـَه» یکی از نام‌های آخرت است که علاوه بر این آیه، در آیه 57 سوره نجم (53:57) نیز آمده است. در سوره معارج [آیات 6 (70:6) و 7] هم آمده است که منکران قیامت را بسی دور می‌بینند، اما ما آن را نزدیک می‌بینیم! نام آزفه بر همین نزدیک و قریب‌الوقوع بودن قیامت دلالت می‌کند که به سرعت و شتاب نزدیک می‌گردد، و مؤمنین راستین شایسته است عمر فراخ و طولانی را بسی تنگ و زودگذر بشمارند.

13- کاظمین از ریشه «کَظْم»، وصف حال کسی است که غضب یا غم و غصه خود را در درون حبس می‌کند و مانع بروز و بیرون ریختن آن می‌شود. احساسی است از آمادگی انفجار درونی و مهار آن به نیروی تقوا [از جهت مثبت] یا ترس و وحشت [از ناچاری]. در این آیه حالت دوم مورد نظر است که انگار با مشاهده عظمت حادثه قیامت، راه نفس بند می‌آید!