فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْحَقِّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْيُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ
پس چون حق را از جانب ما به آنها عرضه داشت، [فرعون و عوامل سرکوبگرش برای خفه کردن سخن حق در نطفه و ایجاد رعب و وحشت در گرویدن به حق] گفتند: بکشید پسران کسانی را که به موسی ایمان آوردهاند و زنده نگه دارید زنانشان را [برای خدمتگزاری در خانهها]! ولی توطئه منکران جز در [مسیری] تباه نیست. 17
17- معنای کید، طرح و تدبیر و نقشههائی است که علیه دشمن کشیده میشود. منظور از «فی ضلال» بودن کید کافران، بستری است که این توطئه و تدبیرها در آن انجام میشود. از آنجائی که کفر، نادیده گرفتن حق است و حق همان نظامات و قوانین اساسی میباشد، انکار نظامات و نادیده گرفتن آن، به بنبست و تباهی کشیده میشود. اگر معنای هدایت، رهبری به مقصود و رسیدن به هدف است، ضلالت معنای معکوس دارد. «فی ضلال» بودن نقشههای نیرنگآمیز، خبر از شکست قطعی آنها میدهد، همچنانکه نقشههای فرعونیان علیه موسی و بنیاسرائیل به شکست انجامید.