22- «دَأْبِ» از نظر لغوی به هر رفتاری که استمرار و یکنواختی داشته باشد گفته می‌شود مثل حرکت دائمی ماه و خورشید. یا کشت و زرع پیوسته و یکسان در سالیان متمادی [یوسف 47 (12:47) ]. به عادت آدمی به صورت فردی یا اجتماعی نیز دأب گفته می‌شود که به نوعی راه و رسم و شیوه محسوب می‌شود. مثل شیوه فرعونیان [آل عمران 11 (3:11) ]. به همین ترتیب انکار حق توسط کافران و تحقق یافتن عذاب در بازتاب دستاوردشان، «جریانی تاریخی» و سنتی مستمر در جوامع انسانی شمرده می‌گردد.