37- به قول شاعر: «رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست، می‌کشد آنجا که خاطر خواه اوست»، این رشته را که شیطان و دشمن دوست‌نما به گردن می‌اندازد، در زبان عربی «غُل» می‌گویند که البته نه نرم و نازک، بلکه همچون قلاده آهنین سخت و ستبر است.
بدیهی است که این تمثیلات برای تجسم و عینیت بخشیدن به حقایق نا‌محسوس است و هدف نشان دادن آثار سرسپردگی‌ها و وابستگی‌هائی است که انسان عاقل و دارای ابزار شناخت را همچون چارپایان به افسار می‌کشد. غِل به زبان عربی به دوز و کلک و خیانت اطلاق می‌گردد و نشانه دست و دیدگاهی خسیس و تنگ‌نظر است. همین وابستگی و اسارت به مال و مکنت است که طوق بندگی‌اش در آخرت بر گردن بندگان دنیا، آنان را به سوی دوزخ می‌راند.
مطالعه آیات 157 سوره انعام (6:157) ، 5 رعد (13:5) ، 8 یاسین (36:8) ، و 4 انسان (76:4) به فهم بهتر واژه «اغلال» مدد می‌رساند.