42- در ابتدای آیه از بدیهی‌ترین استفاده‌ای که از چارپایان می‌شود نام می‌برد؛ سواری و خوردن از شیر و گوشت آنان. و در انتهای آن از حمل بار آدمیان سخن می‌گوید. اما در وسط، هم منافع را سر‌بسته بیان کرده و هم حوائجی را که در سینه آدمی در استفاده از آنان وجود دارد کلی بیان کرده است. در سوره اسراء [آیات 5 (17:5) تا 8 و 66 (17:66) و 80 (17:80) ] نیز همین منافع را با جزئیات بیشتری مطرح کرده است، منافعی همچون استفاده از پوست، پشم، کرک، و موی آنها، که در زندگی انسان‌های اولیه بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ و همچنین زیبائی و زینتی که نسبت به آنها وجود دارد و احساس دل‌پسندی که در سپیده‌دم هنگام رها کردن‌شان به صحرا و غروب‌گاهان هنگام بازگشت‌شان به روستا، در دل کسانی که در طبیعت زندگی می‌کنند وجود دارد [آیه 6 سوره نحل (16:6) ].