وَقَالُوا لِـجُلُودِهِمْ لِـمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
و [آنها با کمال شگفتی] به پوست خود گویند: شما چرا [=چگونه] علیه ما شهادت دادید!؟ گویند: همان خدایی که همه چیز را گویا کرده، ما را نیز گویا کرده است31 [پس چه جای تعجب است] در حالی که خودش شما را برای نخستین بار آفریده و [دگر بار] به سوی او بازگردانده می‌شوید.
31- بدیهی است نه سخن گفتن زبان‌ها از طریق الفاظ است، و نه شهادت گوش و چشم و دست و پا زبانی، وصف حال آنها وجودی است که با ظهور و بروز اعمال گذشته در تک تک سلول‌های این اعضا آشکار می‌شود.