وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
و از جمله نشانه‌های [ربوبیت و سازماندهی] او [نظام] شب و روز و [وجود منبع نورانی و انعکاسی] خورشید و ماه است،59 پس نه در برابر خورشید به سجده افتید، و نه در برابر ماه، [اینها واسطه‌های فیض‌اند] و اگر تنها خدا را می‌پرستید برای همو سجده کنید60 که آنها را آفریده است.
59- سجده، تنها سر به سجّاده ساییدن نیست، سجده همه موجودات جهان برای خدا، تسلیم شدن به قوانین الهی و در خدمت بودن آنان است. همه موجودات به صورت تکوینی سجده کننده آفریدگارند، مگر انسان که با اختیار و آگاهی چنین می‌کند [یا نمی‌کند].
60- منظور از تسبیح دائمی فرشتگان، ایفای نقش مثبت و تکامل‌بخش در جهان هستی است.