وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
از جمله نشانههای [ربوبیّت] خداوند این است که زمین را پژمرده [=خشک و خاموش] میبینی، اما همین که باران بر آن بباریم، به جنبش و رویش آید؛ همان کسی که زمین [مرده] را زنده میکند، بیتردید زندهکننده مردگان نیز هست.63 مسلماً او بر هر چیزی قدیر [=قدر و اندازه گذار] است.
63- قرآن همواره رستاخیز را امری مادّی شمرده و برخلاف آنچه در اذهان مردم است، هرگز پای روح و بازگشت آن به قالب جسمی را به میان نیاورده و تجدید حیات طبعیت در فصل بهار را برای فهم رستاخیز در موارد دیگری نیز مطرح کرده است، از جمله: آیات روم 19 (30:19) ، زخرف 11 (43:11) و ق 11 (50:11) . مشابه این آیه در سوره حج آیه 5 (22:5) نیز آمده است «...وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَهً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیج».