إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
مسلماً کسانی که در[باره] نشانه‌های ما کج اندیشی می‌کنند64 [=تدبیر امور طبیعت و انسان را به ماده بی‌جان یا معبودهای خیالی نسبت می‌دهند] بر ما پوشیده نیستند. پس آیا [سرنوشت] کسی که در آتش [انکار حقایق] افکنده می‌شود بهتر است یا کسی که در روز قیامت [با عملکردی] ایمن از عذاب [به پیشگاه پروردگار] می‌آید؟ [با این حال در دنیای خویش] هر آنچه می‌خواهید بکنید که او بی‌تردید بر هرچه کنید بیناست.
64- «یُلْحِدُونَ» از «لَحَدْ» و «الحاد»، منحرف شدن از خط مستقیم و عدول از آن است. منکران با انصراف از اندیشه در پیام قرآن و موضع‌گیری لجبازانه در برابر آن، از تشخیص راست منحرف شده و منشأ این تعالیم را عوضی دیدند. جالب این‌که برخلاف احکام شداد و غلاظ فقیهان علیه ملحدین، کوچک‌ترین کیفر دنیایی در قرآن برای ارتداد و الحاد و اصولا برای هیچ فکر و اندیشه مخالف دین و خدا وجود ندارد، و آزادی قلم و بیان هرگز در قرآن از هیچ کسی سلب نگردیده است.