مَّنْ عَمِلَ صَالِـحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا وَمَا رَبُّكَ بِظَـلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ
هر کس کار شایسته‌ای کند، به سود خویش کرده و هر کس بدی کند، به زیان خویش کرده و پروردگار تو ستم‌کننده به بندگان نیست.78
78- در 5 آیه قرآن، ظالم نبودن خدا به بندگان را با جمله: «وَأَنَّ اللهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ» [سه بار]، و «وَمَا رَبُّکَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِیدِ»، همچنین «وَمَا أَنَا بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِیدِ» ذکر کرده است. «ظَلاَّم» صیغه مبالغه «ظلم» است. گفته می‌شود مبالغه در این وصف، به خاطر مقام خدایی است که اگر حساب و کتابی در کارش نباشد و بی‌جهت بندگان را کیفر دهد، همچون معلمی که تلاش شاگردان را نادیده می‌گیرد، به نیکان و بدان ستم کرده است.