سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ
ما به زودی [با پیشرفت علم و دانش] نشانههای خود را در آفاق [=جلوههای گوناگون طبیعت] و در [وجود] خودشان به آنها نشان خواهیم داد، تا بر آنها کاملا آشکار گردد که مسلما آن [قرآن] حق است.91 آیا [برای درک نقش] پروردگارت [همین] کافی نیست که او بر همه چیز گواه [=حاضر و ناظر] است؟92
91- رک به سبا 6 (34:6) «وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ» و فاطر 28 (35:28) «...إِنَّمَا یَخْشَى اللهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ...».
92- جای تأمل است که شهید بودن خدا بر هر چیزی، چه ارتباطی با تصدیق ربوبیت دارد و چرا این دلیل باید کفایت کننده باشد؟ به نظر میرسد اگر به مفهوم ربوبیّت، که همان مدیریت و گردانندگی و نظامبخشی است توجه کنیم، حضور دائمی و لاینقطع پروردگار در همه اجزاء هستی [معنای شهید]، بدیهیترین دلیلی است که جهان اربابی دارد و تصادفی پدید نیامده است.