الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
همان کسانی که زکات نمی‌پردازند13 و منکران آخرت‌اند.14
13- این آیات [مطابق محاسبات کتاب سیر تحول قرآن] در سال 5 بعثت در مکه و در شرایطی نازل شده است که مسلمانان در اقلیت مطلق و تحت فشار و سختی بودند، بنابراین دولت و تشکیلاتی نداشتند که زکات به معنای رسمی آن، که در سالیان بعد در دوران استقرار در مدینه و تشکیل امت اسلامی مقرر گردید، واجب بوده باشد، اما زکات به مفهوم کمک مالی به نیازمندان برای «تزکیه نفس» و آزاد شدن از بستگی به مال همواره واجب و شرط صدق ایمان شمرده شده است.
14- تکرار دو بار ضمیر «هم» [در: وَهُمْ بِالْآخِرَهِ هُمْ کَافِرُونَ]، تاکیدی است بر این که انکار آخرت موجب دنیاپرستی و بخل‌ورزی در کمک به محرومین می‌شود. برعکس، آن که باور دارد آنچه انفاق می‌کند، به خدا قرض می‌دهد و در آخرت چند برابر پس می‌گیرد، راحت‌تر از مال خود می‌گذرد.