أَمْ يَقُـولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
با این حال می‌گویند [پیامبر] سخنانی را به دروغ به خدا نسبت داده است [به فرض صحّت چنین اتهامی] اگر خدا می‌خواست بر دلت مُهر خاتمه می‌نهاد44 حال آن که خدا [همواره] باطل را محو و حق را با کلمات خود تحقّق می‌بخشد، مسلماً او به راز درون سینه‌ها آگاه است.
44- در گذشته اغلب مردم سواد امضاء کردن نداشتند و در پایان نامه‌ها مُهر خاتمه می‌زدند. نسبت دادن این امر به قلب، معنای ویژه‌ای دارد. از آنجایی که قلب انسان مرکز پویایی و احساس و اندیشه اوست، «ختم قلب» نشانه ایستادن آن است. یعنی اگر پیامبر(ص) از خودش این آیات را درآورده بود خدا مرکز این ادراکات را از کار می‌انداخت.