فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
پس هر آنچه به شما داده شده، [تماماً] بهره‌مندی [موقت] زندگی دنیاست و آنچه نزد خداست،54 برای کسانی که ایمان آورده و به پروردگارشان توکل می‌کنند بهتر و پاینده‌تر است.55
54- منظور از نزد خدا بودن «عندالله»، مکان و جایگاه خاصی نیست، چرا که هیچ مکانی خالی از خدا نیست. منظور وعده‌های بهشتی است که فعلا دور از دسترس زمینیان و در حساب الهی است.
55- از این آیه تا آیه 43 جمعا ده صفت برای مؤمنینی که قرار است به زودی [سال 13 بعثت] با هجرت به یثرب، «مدینه النّبی» را به عنوان شهر نمونه تأسیس کنند برمی‌شمارد: ایمان، توکل، اجتناب از گناهان بزرگ و زشت‌کاری‌ها، گذشت به هنگام خشم، اجابت دعوت پروردگار، اقامه صلات، مشورت در امور، انفاق، دفاع جمعی در برابر ستم، صبر و بخشش در برابر بدی.