66- همچنان که معنای هدایت، نه راه«نمایی»، بلکه راه«بری»، به معنای رساندن به مقصود است، ضلالت نیز نه گمراه کردن، بلکه امتناع از رساندن به مقصود است. البته خداوند نه بی‌جهت کسی را رهبری می‌کند و نه از آن محروم می‌سازد. از آنجایی که خدا علت‌العلل و وضع کننده همه قوانین است، هدایت و ضلالت را به خود نسبت می‌دهد، ولی با نگاهی دیگر این حالات وابسته به اعمال آدمیان است. با تقوا، ایمان، احسان و اسلام [تسلیم نفس] می‌توان به مقصد رسید و با ظلم و تعدی و تجاوز از آن محروم ماند.