وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ

و کسانی که به غیر خدا اولیایی [=دوست و تکیه‌گاهی] بر می‌گیرند، [همان] خدا نگه دارنده8 [حساب اعمال] آنهاست و تو وکیل آنها نیستی [=کار آنها به تو سپرده نشده است].9

8- «حفیظ» به معنای محافظ و مراقب بندگان از نام‌های نیکوی الهی است. در قرآن 4 بار به پیامبر هشدار داده شده، و خود آن رسول نیز تأکید کرده است که وظیفه پاسداری و مراقبت از ایمان و عملکرد مردم را ندارد [انعام 104 (6:104) و 107 (6:107) ، نساء 80 (4:80) ، شوری 48 (42:48) ].

9- وکیل نیز از نام‌های نیکوی الهی است که شایسته است بندگان به او توکل کنند. این نام در قرآن با اوصاف: «کفی بالله وکیلاً» [خدا در کارگزاری کافی است- 6 بار]، «هو علی کل شیء وکیل» [او بر هر چیزی وکیل است- 3 بار]، «نعم الوکیل» [چه وکیل خوبی] و... تکرار شده است. جالب این که همچون نام «حفیظ» 7 بار نیز به پیامبر (ص) هشدار داده شده است که پاسدار مردم نیست و خدا وکالت بندگان را به او نسپرده است [انعام 65 (6:65) و 107 (6:107) ، یونس 108 (10:108) ، زمر 41 (39:41) ، شوری 6 (42:6) ، اسراء 54 (17:54) ، فرقان 43 (25:43) ]. شگفتا، خدا چنین اجازه‌ای به پیامبر عظیم‌الشأنش نداده، اما کسانی از موضع وکالت ملت و پاسداری از عقاید و اعمال مردم ادّعای ولایت مطلقه می‌کنند!!