لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُـولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ
تا بر پشت [سکان هدایت یا افسار حرکت] آنها قرار گیرید17 و آنگاه که مسلط و سوار شُدید، نعمت پروردگارتان را یاد آورید و بگویید منزه [از شرک] است آن [خدایی] که این [وسیله] را رام و مُسَخّر ما ساخت و ما خود قادر به رام کردن آن نبودیم.18
17- استوای بر هر چیز، تسلط یافتنِ بر آن و راه‌اندازی پس از ساخت است همچون کارخانه که اتومبیل را می‌سازد و به راه می‌اندازد. خدا چارپایان را آفریده و عقل و خردی که کشتی را می‌سازد و بهره‌برداری از آنها را به ما بخشیده است. در قرآن 6 بار از «استوای بر عرش» پس از آفرینش آسمانها یاد شده است که همان حرکت پس از حیات و به راه افتادن چرخ عظیم جهان است.
18- « مُقْرِنِین» [در: وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ] از ریشه «قَرن»، جمع کردن و به هم وصل کردن، یعنی قرین و پیوسته ساختن اجزاء چیز همانند مونتاژ و هماهنگی است. این کلمه کمی متفاوت با مسخرین، قادرین، خالقین و... می‌باشد. شاید هم معنای آن قرین ساختن با خود، یعنی یاری جستن باشد.