وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُـزْءًا إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ
و [مشرکان] برای خدا از میان بندگانش [=فرشتگان مخلوق او] جزئی را [در برآوردن حاجات] قرار دادند. به راستی که انسان آشکارا بس ناسپاس است.20
20- چنین ناسپاسی منحصر به مشرکین معاصر پیامبر نیست، پس از گذشت قرن‌ها، به رغم آگاهی‌های علمی، همچنان آدمیان برای حاجات خود متوسل به بزرگان دینی و مقدّسین می‌شوند.