وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ

و [در برابر پیروان شیوه‌های باطل پدران، به یاد آور] ابراهیم را آنگاه که به پدرش و قومش گفت: من از آنچه شما می‌پرستید، به جدّ مبری هستم29 [=آلودگی شرک را نمی‌پذیرم].

29- تا اینجا سخن از شرک در عبادت و روی آوردن اقوام و اُمت‌های گذشته به واسطه‌های موهوم و انحراف از خداپرستی خالص و توحیدی بود، در سه آیه بعد از ابراهیم آزاده و اندیشمند یاد می‌کند که صف خود را از مشرکان جدا کرد و آیینی بنا نهاد که اثری جاوید برای موحدان آینده گردید.
کلمات مبری، برائت، تبرئه، بری و... از یک ریشه هستند. همانطور که تبرئه از دادگاه، بری شدن از یک بیماری، مبرا بودن از یک عیب، پاک بودن و سلامت ماندن است، معنای سخن ابراهیم آلوده نشدن به شرک می‌باشد.