3- قرآن ، از ریشه «قَرَءَ» در اصل مصدر، به معنی خواندن است و به آنچه بر پیامبر مکرم اسلام نازل شده، به اعتبار آن که متنی خواندنی است، قرآن گفته می‌شود [به سوره قیامه آیات 17 (75:17) و 18 نگاه کنید].

4- «عربی» وصفی است برای قرآن به معنای فصیح و روشن. واژه مقابل آن «عجمی» به معنای گنگ و نامفهوم است. اِعراب گذاری کلمات نیز برای روشن کردن آنها در تلفظ از طریق حرکت گذاری بر کلمات می‌باشد.

5- «عقل»، حفظ تجربه و دانش برای عمل به آن در زندگی می‌باشد.