وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ
و مسلماً [دوستان، یا مشغولیتهای شیطانی] او را از راه [خدا] باز میدارند و [آنها خوش خیالانه] میپندارند حتماً ره یافتگان خودشانند!38
38- رفتار هر کسی را جهانبینی و انسانشناسی او تعیین میکند، بسیاری از توجیهها و حلال و حرام کردنهای من درآوردی تابع نگاه خودمحور مادّی است. این خودفریبی ناشی از گزینش هواهای نفسانی به جای هدایت و خودپرستی به جای خداپرستی است. وقتی معیارها عوض شد، نتیجهگیریها هم معکوس میشود. به آیات 103 (18:103) و 104 کهف، اعراف 30 (7:30) و بقره 11 (2:11) نگاه کنید.
در جمله: «إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ»، حروف تأکید «اِنَّ» و «لام» دلالت بر نهایت ادعای زبانی آنها برای ایمان میکند.