6- «اُمّ الکتاب» [اساس و مادر قوانین و نظامات جهان هستی] در آیه 39 سوره رعد (13:39) نیز آمده است [یَمْحُو اللهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ] سرچشمه و مرکز و اصل نظامات هدایتی نزد خداست که به تناسب نیاز هدایتی بندگان، در عصرها و نسل‌های مختلف، شرایعی برای آنها منشعب ساخته است.

7- صفات «علی و حکیم» را اغلب مفسرین به قرآن نسبت داده‌اند. هر چند قرآن نیز به صفت حکیم بارها ستوده شده است، اما به نظر می‌رسد در اینجا حکیم صفت «اُمّ الکتاب» باشد. حقایق هدایتی، در مقام مقایسه و مثال، همچون مواد غذایی که برای هضم بدن به عناصر قابل جذبی تجزیه می‌شوند، باید از موقعیت حکیم [محکم و مرکب] در حد درک و فهم بشر «نازل» گردند. این مطلب را در آغاز سوره‌های هود [کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ] و دخان [إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهٍ مُبَارَکَهٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ] به وضوح می‌توان دید.