71- «تُحْبَرُون» را اغلب به مفهوم شادی و سرور گرفته‌اند، در قرآن در وصف شادی افعال دیگری همچون: فکهین، مستبشرین، یضحکون، مسرور و مشابه آن آمده است، اما تُحْبَرُون متفاوت از موارد مشابه است. این فعل از ریشه «حَبَرَ» می‌باشد که مفهوم «تأثیرگذاری» در آن، در انواع مشتقاتش، نمودار است. مثل: پینه بستن کف دست از کار، باقی ماندن اثر زخم یا کتک در پوست بدن، زردی دندان، اثر گزیدن جانور در بدن، آثار ابر در آسمان، آثار باران در زنده کردن زمین. جوهر و مرکب را نیز حُبُور و قلم خود‌نویس را «قلم الحِبر» می‌گویند که در کاغذ تأثیر می‌گذارد. شاید این که قرآن علمای اهل کتاب را احبار [جمع حِبر] نامیده است، به دلیل آثار قلمی یا عملی نیکوی آنها در جامعه بوده باشد.
اما وصف «فی روضه یحبرون» گویا بروز و ظهور آثار نیکوی اهل ایمان و عمل صالح در آخرت باشد که آنها را در بوستان‌های بهشتی جای می‌دهد. نقش و نگار، آراستن و تزیین سخن، خط و شعر را با همین واژه بیان می‌کنند. چنین است نقش و نگار زیبایی که مؤمنان در دنیا برای خود نگاشتند. درضمن فعل یُحْبَرُون در آیه 15 سوره روم (30:15) نیز آمده است: «فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِی رَوْضَهٍ یُحْبَرُونَ».

72- «ازواج»، هم به معنای همسران در قرآن آمده است و هم به معنای همفکران. به نظر می‌رسد در اینجا باید معنای دوم مورد نظر باشد. تجربه همسران نوح و لوط [علیهماالسلام] نشان داد که همسری به تنهایی نمی‌تواند نجات‌بخش باشد.
کبوتر با کبوتر باز با باز کند هم‌جنس با هم‌جنس پرواز