85- در آغاز دو سوره [فرقان و مُلک] و متن هفت سوره کلمه «تَبَارَک» در زمینه‌های: خلقت و تدبیر امر [اعراف 54 (7:54) و مؤمن 64 (23:64) ]، پدید آوردن نوع انسان [مؤمنون 14 (23:14) ]، ستارگان و ماه و خورشید [فرقان 61 (25:61) ]، نعمات دنیا و آخرت [فرقان 10 (25:10) ]، فرمان‌روایی خدا [زخرف 85 (43:85) ] و ربوبیّت [رحمن 78 (55:78) ] آمده است.
«برکت» خدا در موارد بسیاری به: حاصلخیری خاک، سرزمین‌های پُر خیر و برکت مکه و طور و فلسطین، باران، شب قدر، عیسی(ع)، قرآن، ابراهیم و فرزندانش و اهل بیت پیامبر(ص) اطلاق شده است که تنوع و گستردگی برکت الهی را می‌رساند. اهل لغت برکت را فایده ثابت، نمو و زیادت و سعادت دانسته‌اند که همچون «بِرکِه» آب، ثابت و با دوام است.