وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
و آنهایی که به غیر خدا [فرشتگان و بُت‌ها را برای برآورده شدن حاجات خود] می‌خوانند، [آن شریکان] صاحب اختیار هیچ شفاعتی نیستند، مگر کسانی که آگاهانه به حق گواهی داده باشند86 [آنها مشمول امدادهای پروردگار قرار می‌گیرند].
86- استثنای «الاّ» به عمل آدمیان برمی‌گردد. مانند معلمی که به شاگردان هشدار دهد: «دنبال تقلب و پارتی تراشی نروید، کارنامه قبولی را جز کسی که از عهده امتحانات برآید دریافت نمی‌کند». در میدان حق حاضر و شاهد بودن، همین کارنامه قبولی اوست.