11- جمله «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ» را که متضمن نوعی اعتراف‌گیری از مشرکین است می‌توان در آیات دیگری مشاهده کرد، از جمله‌: عنکبوت 61 (29:61) و 63، زمر 38 (39:38) و زخرف 58 (43:58) .
اعتقاد راستین به صفات الهی عزیز و علیم ایجاب می‌کند دعا و درخواست تنها به درگاه او عرضه شود، آیا کسانی که متوسل به غیرخدا می‌شوند و به واسطه‌ها پناه می‌برند آن صاحب عزّت و دانای مطلق را ناتوان از برآوردن حاجات و بی‌خبر از گرفتاری خود می‌پندارند!؟ پنج آیه پس از این آیه از نظر قواعد ادبی حالت «جمله معترضه»ای را دارد که در میان بحث آمده است تا دست تدبیر آن خدای عزیز علیم را در زمین و آسمان، درّه و دریا، آفرینش انواع و گونه‌های کانی، گیاهی و حیوانی و سواری دادن به انسان بر چهارپایان و کِشتی را نشان دهد. از آیه 16 مجددا به رشته اصلی کلام باز می‌گردد و نشان می‌دهد مشرکان بی‌توجه به این نعمات همچنان برای دفع شرّ یا جلب منفعت به واسطه‌ها پناه می‌برند.