كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ

که همچون روغن گداخته در شکم‌ها[ی انباشته از حرام] می‌جوشد.19

19- خوردن الزاماً با دهان نیست، خوردن مال یتیم [نساء 10 (4:10) ]، رشوه خواری [مائده 62 (5:62) ]، مال مردم خواری [توبه 34 (9:34) ]، رباخواری [بقره 275 (2:275) و نساء 161 (4:161) ]، ارتزاق حرام از طریق دین [بقره 174 (2:174) ] و میراث خواری [فجر 19 (89:19) ] نیز خوردن است. آنهائی که در دنیا این چنین ارتزاق می‌کنند، در آخرت نیز از نتیجه همین خوردن‌های باطل تغذیه خواهند کرد.
بطن هر چیز، همان باطن و ذات آن است. اینکه در قرآن آمده است، خورندگان مال یتیم، آتشی را در دل خود می‌خورند، منظور باطنی ساختن این ستم در وجود خودشان است و گرنه بدیهی است که هر چه می‌خوریم در شکم می‌رود! درضمن آیات متعددی باطن را مقابل ظاهر مطرح کرده است [انعام 120 (6:120) و 151 (6:151) ، اعراف 33 (7:33) ، حدید 3 (57:3) و 13 (57:13) ، لقمان 20 (31:20) ].