ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ
آنگاه از عذاب آب جوشان بر بالای سرش بریزید.20
20- تمثیلهای تهدید آمیز آیات 43 تا 50 این سوره علیه مجرمین فوقالعاده شدید است، بهگونهای که برخی میگویند چگونه ممکن است پروردگار مهربان که به صفت رحمانیت ستوده شده، چنین عذابهای وحشتآور غیر قابل تصوری را درباره بنده خطا کار خود اعمال کند؟ آیا اینها تهدیدی لفظی است یا بیان حقیقتی واقع شدنی!؟ اولا با توجه به آیات قبلی [17 تا 33] که درباره «فرعون» و به اسارت گرفتن بنیاسرائیل و ظلم و ستم مثالزدنی اوست، میتوان گفت چنین تهدیدها و سرنوشتی متوجه فرعونهای روزگار است. به خصوص آیه 49 که گفته میشود: «بچش که تو همان ابر قدرت ستایش شدهای»، ثانیاً همه این تعابیر در قالب درک و فهم، فکر و فرهنگ و ظرفیت زبان مردم و زمانه نازل شده است و بدیهی است برای تهدید یا تشویق مردم قبایلی 14 قرن قبل و برحذر داشتن آنان از جهل و جور و جنایت، جز به زبان زمانه سخن گفتن چارهای نبوده است. و گرنه حقیقت این عذابها و همچنین وعدههای بهشت همواره، تا تحقق آن در آینده، برای همه آدمیان در پرده ابهام خواهد ماند.