اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
خداست آن که دریا را رام [=قابل استفاده و بهره برداری] شما کرد تا کشتی‌ها به امر او [=نیروی باد] روان گردند17 و [نیز] به دنبال فضل او [=از طریق حمل و نقل دریایی، سیر و سیاحت و تجارت] بروید، باشد تا [از نعماتش] بهره بهینه ببرید.18
17- پیش از یکی دو قرن اخیر همواره کشتی‌ها به نیروی باد و تدبیر تغییر زاویه بادبان حرکت می‌کردند. اگر شدت و ارتفاع امواج بیش از وضع موجود بود، حرکت کشتی میسّر نمی‌شد. امروزه نیز کشتی‌های عظیم با هزاران مسافر یا هزاران تُن کالا، بدون آن که در آب فرو روند، طبق قوانین فیزیکی که خدا مقدّر کرده، حمل و نقل می‌کنند. آیات 32 و 33 سوره شوری نیز از حرکت کشتی‌های کوه‌پیکر به نیروی باد سخن می‌گوید.
18- کفر، ناسپاسی، نادیده گرفتن و ضایع کردن نعمت است و شکر، سپاسگزاری از نعمت دهنده، به زبان آوردن و بهره‌برداری عملی از آن در مسیر رضایت منعم. در معنای ریشه‌ای شکر، نوعی فزونی و زیادت است. این واژه را در زبان عربی در موارد: چشمه پُر آب، گاو پر شیر و آسمان پر باران به کار می‌برند که تماماً دلالت بر برکت و رشد و توسعه و استفاده بهینه از نعمت می‌کند.