وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَـمِينَ

ما [پیش از شما] به بنی‌اسرائیل [=دودمان یعقوب] کتاب و حکم و نبوّت عطا کردیم22 و از پاکیزه‌ها [=نعمت‌های دلپسند] روزی‌شان دادیم و بر جهانیان [=معاصرین] برتری‌شان بخشیدیم.23

22- توراتی که به موسی(ع) داده شد سه ویژگی یا سه نقش داشت: 1- قانون و شریعت [کتاب] برای اداره اُمت ایمانی، 2- راهنمای اخلاق در مناسبات رفتاری [حکمت]، 3- آگاهی رسانی از حقایق [نبوّت].

23- این فضیلت را، که ناشی از توجه ویژه خداوند به آن قوم، به عنوان اولین اُمت دارای شریعت و کتاب بود، در سوره بقره آیات 47 (2:47) و 122 (2:122) ، جاثیه 16 (45:16) و دخان 32 (44:32) می‌یابید. به نظر نمی‌رسد در گذشته، هیچ قومی واجد شرایط ویژه‌ای که بر بنی‌اسرائیل [نسل یعقوب از 12 فرزند او] گذشته، بوده باشد. قرن‌ها زجر و شکنجه فرعونیان و آوارگی‌های بعدی و حملات مکرّر همسایه‌ها و مصیبت‌های مختلف، زمینه‌ساز ظهور و بروز پیامبران بزرگی درمیان این قوم شده است که به رغم شرک و کفر و نفاق و عهدشکنی اکثر بنی‌اسرائیل با خدا و خلق او، در کوره فتنه و ابتلاء آبدیده شده‌اند. فضیلت مورد نظر قرآن همین عنایت خدا در ارسال مربیّان و انزال کتابهای آسمانی بوده است، هرچند یهودیان، تسلطشان بر منابع قدرت و ثروت و اطلاعات در دنیای امروز را، با وجود اقلیّت محض بودن، رمز برتری خود می‌دانند و می‌پندارند با تکیه بر قدرت‌های روزگار در آواره ساختن مردم فلسطین و تعرّض به کشورهای اسلامی، برای همیشه در امنیّت و آسایش خواهند بود، اما تاریخ آن قوم به کرّات خلاف این را ثابت کرده و باید بدانند جز با تمکین از حق دوامی نخواهند داشت.