وَآتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

و [نیز] روشنگری‌هایی از امر [دین] به آنان دادیم، با این حال اختلاف [با یکدیگر] نکردند، مگر پس از آگاه شدنشان [از حقیقت]، به دلیل خوی زیاده‌طلبی و رقابتی که میان‌شان [برای دنیاطلبی و تمامیّت‌خواهی برقرار] بود،24 و مسلماً پروردگارت در آنچه یکسره اختلاف داشتند روز رستاخیز داوری خواهد کرد.

24- آیات بسیاری در قرآن [از جمله: هود 110 (11:110) ، فصلت 45 (41:45) ، سجده 25 (32:25) ، آل‌عمران 19 (3:19) و...] در مورد اختلافات قوم بنی‌اسرائیل پس از نجات از شرّ فرعون سخن گفته و تأکید کرده است که این اختلافات نه از اختلاف در تورات و نه از سر ناآگاهی و بی‌خبری خودشان نسبت به شریعت و تورات، بلکه اتفاقاً پس از علم و آگاهی [آل‌عمران 19 (3:19) ، شوری 14 (42:14) ، و جاثیه 17 (45:17) ] و دریافت «بینات» [آل‌عمران 105 (3:105) و بقره 213 (2:213) ] به خاطر خوی «بغی»، یعنی زیاده خواهی و رقابت بر سر مال و موقعیت بوده است.
این سؤال در این زمان نیز همواره مطرح می‌شود که چگونه کسانی که یک عمر درس دین خوانده‌اند، آن را به راحتی قربانی منافع دنیایی خودشان می‌کنند!؟ اکثر مردم چنین می‌پندارند که دین همچون فیزیک و شیمی و تاریخ و جغرافیاست که دانستنش الزاماً پایبندی به دنبال می‌آورد. آنها با این پندار عملا گرایش انسان به خیر و شرّ و جاذبه دوگانه رحمن و شیطان و اختیار و انتخاب آدمی را نادیده می‌گیرند. در حالی که دین قانونی بیش نیست که همچون قوانین بشری، دوطرفه بوده و تنها با تمکین به اصول آن تأثیر می‌کند.