4- از این آیه تا آیه 6 آیات تکوینی پروردگار را در آفرینش آسمانها و زمین، آدمیان و انواع موجودات نشانه‌ای برای مؤمنین می‌شمارد، آنگاه تدبیر و گردانندگی این جهان بی‌کران را در آیه 5 در زمینه‌ گردش شب و روز [نور]، ریزش باران [آب]، خرّمی زمین [خاک] و بالاخره گردش [بادها] نشانه‌ای برای رسیدن به یقین می‌شمارد.
«السَّمَاوَات» جمع سماء از ریشه «سُمُّو»، به ستارگان و شبکه کهکشانی بالای سر گفته می‌شود. سماء معنای رفعت و بلندی دارد و به سقف خانه و بارانی که از بالا می‌بارد نیز گفته می‌شود [نوح 11 (71:11) ].