فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ

اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پروردگارشان آنها را در جوار رحمت خویش خواهد آورد و این همان پیروزی [=موفقیت و سعادت] آشکار است.45

45- «فوز» رسیدن سلامت و بی‌خطر به مقصد و «مفازه» اسم مکان یا وسیله چنین موفقیتی است. اگر سقوط از هواپیما مرگ‌آور است، چتر نجات، «مفازه»، و فرود آرام و به سلامت، «فوز» است. دنیا نیز دره‌ای به سراشیبی هوی و هوس است و نجات از دنیاپرستی به مدد مراتبی از ایمان و عمل ممکن می‌گردد که «مفازه» است و رسیدن به مقصد را نیز فوز می‌نامند.
فوز و فلاح را رستگاری معنا می‌کنند، ولی تفاوتی در میان این دو واژه وجود دارد؛ فلاح از ریشه «فَلَحَ» شکفتن و شکوفا شدن استعدادهای بالقوه معنوی در نفس آدمی است که در زندگی دنیا باید تحقق یابد، اما فوز به سلامت رسیدن به مقصود و نجات یافتن از خطرات مسیر است. اعراب به بیابان و صحاری کویری مفازه می‌گفتند و عبور سلامت از چنین صحاری سوزانی را فوز می‌نامیدند.