وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ
و اما کسانی که کفر ورزیدند [=حقایق را انکار کردند؛ به آنها گوید:] مگر آیات من پیوسته46 بر شما خوانده نمی‌شد؟ ولی شما [از تمکین به آن] تکبر می‌ورزیدید و همواره مردمانی مجرم [=جدای از حق] بودید.47
46- در جمله «أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ»، فعل «تکن» دلالت بر تداوم عمل و تکوین شخصیتی می‌کند. مضارع بودن فعل «تتلی» نیز استمرار و پیوستگی تلاوت را می‌رساند. آیات 28- 29 نیز چنین‌اند.
47- معنای ریشه‌ای «جرم»، انقطاع و بریدگی است. گناه بدان سبب جرم محسوب می‌شود که موجب بریدن از خدا و خلق و انجام تکالیف بندگی می‌گردد.