وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ
و [به آنها] گفته می‌شود: ما امروز شما را به فراموشی می‌سپاریم [=اعتنایی نمی‌کنیم]،51 همانگونه که شما دیدار امروزتان را به فراموشی سپردید.52 جایگاهتان دوزخ است و هیچ یاوری نخواهید داشت.
51- نسیان، فراموشی و نادیده گرفتن است. مسلّم است که خدا به فراموشی دچار نمی‌شود، منظور بی‌توجهی و رها کردن است. فعل مجهول «قیل» [به جای: قال الله] و به کار بردن ضمیر جمعی «نَنْسَاکُمْ» [به جای انساکم]، دخالت عوامل متعددی را در این نادیده گرفته شدن مطرح می‌سازد که خود شخص در آن نقش اصلی داشته است.
52- در اینجا به جای «لِقَاءَ الیَوْمِ»، «لِقَاءَ یَوْمِکُمْ» آمده است، زیرا روزِ سرنوشت هر کسی در قیامت متناسب با اعمال خود او می‌باشد؛ روز غم یا شادی.