فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَـمِينَ
پس ستایش منحصر به خدایی است که گرداننده [=تدبیر کننده] آسمان‌ها و گرداننده زمین، صاحب اختیار جهانیان است.55
55- در این آیه یک خطی، سه بار نام «ربّ» تکرار شده است. مشرکینِ معاصر پیامبر اسلام(ص)، «الله» را قبول داشتند، ولی منکر رحمانیت و ربوبیّت خدا بودند، ربوبیّت، همان ارباب و صاحب اختیار بودن است که مشرکین با توسل و تشفعشان به بُت‌ها و سرسپردگی‌شان به متولیان دینی، از توحید و اخلاص در عبادت منحرف می‌شدند. تأکید سه مرحله‌ای بر نام «ربّ»، ربوبیت بر آسمان‌ها و زمین [که مورد اعتقاد مشرکین بود]، دلیلی بر ربوبیت بر عالمین [آدمیان]، که جزیی از کل می‌باشد، گرفته شده است.