56- معنای ساده «کِبْرِیَاء» را از تنها آیه دیگری که این عنوان در آن آمده می‌توان یافت: یونس 78 (10:78) - «قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا وَتَکُونَ لَکُمَا الْکِبْرِیَاءُ فِی الْأَرْضِ وَمَا نَحْنُ لَکُمَا بِمُؤْمِنِین». [درباریان فرعون به موسی(ع) گفتند: آیا تو آمده‌ای ما را از آیینی که آباء و اجدادمان را بر آن یافته‌ایم بازداری و کبریاء در زمین [کشور] از آن شما [موسی و هارون] باشد؟ ما که تو را باور نمی‌کنیم]. منظور از کبریاء همین سروری و سیادت و سلطنت کردن است.
به غیر از سوره جاثیه، سوره‌های حشر و تغابن نیز با نام «الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» ختم می‌شوند. سوره جاثیه با عزت حکیمانه خداوند و با آن ختم می‌گردد و سراسر سوره جلوه‌های این نام نیکو را به نمایش می‌گذارد.