11- از آیه 6 تا 11، عکس‌العمل انکاری استکبارآمیز و استهزاء‌گونه کافران را نسبت به حقایق تلاوت شده شرح می‌دهد و سرانجام چنین بی‌تفاوتی و اعراض از حق را با انواع عذاب‌ها که نتیجه محرومیت خودشان از اصلاح و تغییر می‌باشد بیان می‌کند.
حق بودن تلاوت، یعنی قرآن باطل، اوهام، خیالات یا بر ساخته‌های ذهن پیامبر نیست و این خداست که آن را بر پیامبر تلاوت می‌کند.

12- حدیث به هر آنچه تازه و نو باشد گفته می‌شود، چه قول، چه فعل. حادثه و حوادث نیز اتفاقات تازه است. خواب را نیز که دائماً تکرار می‌شود «احادیث» می‌گویند. کافران، قرآن را سخنانی قدیمی و کهنه که از زمان نوح و ابراهیم تکرار شده، تلقی می‌کردند، ولی قرآن آن را پیام‌های همواره نو و تازه شونده [بر حسب درک و دانش تدبّر کننده] می‌نامد. این کتابی نیست که با یکبار خواندن، همچون کتاب‌های قصه، تمام شود، معدنی است که هر چند کند وکاو شود، گنج بیشتری عاید می‌گردد. از 28 باری که این واژه در قرآن آمده، 10 بار آن در وصف این کتاب است.