وَاذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

[ای پیامبر، در این کتاب برای مردم، تجربه رسالت هود] برادر قوم عاد30 را به یاد آور، آنگاه که قومش را در [سرزمین] «احقاف» [به شرک در عبادت] هشدار داد، و البته هشدار دهندگان [=پیامبران] دیگری نیز پیش از او و پس از او آمده بودند،31 [با این پیام توحیدی] که جز خدای یکتا را بندگی نکنید، که [با ادامه شرک] من از عذاب روزی عظیم بر شما بسیار بیمناکم.

30- ارتباط برادری قائل شدن میان هود(ع) و قومش، نه به دلیل پیوندی خونی یا خویشاوندی، بلکه به دلیل نهایت حُسن نیّت و خیرخواهی خالص آن پیامبر نسبت به همشهریانش بوده است. چنین ارتباط برادرانه‌ای میان پیامبران و قومشان، با ضمیر «هُم» [اخاهم و اخوهم] را در 12 آیه دیگر قرآن در مورد: نوح، صالح، شعیب و لوط می‌بینیم، اما تنها در این مورد کلمه «أَخَا» بدون ضمیر «هُم» آمده است که اگر غیر از این بود، در ارتباط با روابط عددی حروف مقطعه در سوره‌های دارای حروف «حم»، تعداد حرف «م» یک رقم اضافه و از مضرب 19 خارج می‌شد.

31- سرزمین احقاف ظاهراً ریگزار و خشک همچون مناطق کویری محروم از بارندگی مورد انتظار بوده است.
جمله « بَیْنِ یَدَیْه» پیش رو و «وَمِنْ خَلْفِه» آنچه پشت سر گذاشته شده را نشان می‌دهد. جمله « بَیْنِ ایَدَیْهِم وَمِنْ خَلْفِهِم» [یا: ایدینا/ایدیکم- خلفنا/خلفکم] جمعاً 16 مرتبه در موضوعات مختلف در قرآن تکرار شده است. « بَیْنِ یَدَی» می‌تواند از آینده‌ای نزدیک یا دور باشد. مثل باد که بشارت دهنده ابر و باران پیشِ رو می‌باشد. «مِنْ خَلْفِه» نیز دامنه گسترده‌ای از روز گذشته تا قیامت دارد. پشت سر و پیشِ رو تنها زمانی نیست، مکانی و مرحله‌ای نیز می‌تواند باشد [جن 27 (72:27) ، اعراف 17 (7:17) ، سبا 9 (34:9) و...]