فَلَـوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَذَلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ
پس چرا [هنگام نزول عذاب] معبودانی [=واسطه‌هایی] که آنان را برای نزدیکی به خدا [به شفاعت در برآوردن حاجات خود] می‌گرفتند45 یاری‌شان نکردند؟ بلکه [آن واسطه‌های موهوم در یاری‌رسانی آنها] از آنان ناپدید شدند و این [سرنوشت، نتیجه] واژگون نگری خودشان و خیالات بافته شده [=خالی از حقیقت] مستمرشان بود.
45- مشرکان معاصر پیامبر اسلام بُت‌ها را به عنوان نشانه و نماد فرشتگان [که آنها را دختران خدا می‌پنداشتند] به شفاعت نزد خدا می‌خواندند تا حاجات‌شان برآورده گردد [یونس 18 (10:18) ، زمر 3 (39:3) ، انعام 94 (6:94) ، روم 13 (30:13) و آیات فراوان دیگر].