مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ
ما آسمان‌ها و زمین و هر آنچه را که میان آندوست، جز به حق4 [=هدفدار بودن] و سرآمدی معیّن5 [=عمری محدود] نیافریدیم و [اما] کسانی که کفر ورزیدند از آنچه بیم داده شده‌اند روی می‌گردانند [=اعتنایی به هشدارها نمی‌کنند].
4- ذکر صفت «حق» در مورد نزول کتاب بر پیامبر، هر نوع شائبه وهم و خیال و اختلاط وحی با هوای نفس رسول را نفی می‌کند و برخلوص و خدایی بودن آن تأکید می‌نماید. حق در برابر باطل است، یعنی آفرینش جهان نه بازی و بیهودگی، بلکه جدّی و هدفدار است. حق همان حساب و کتاب و نظم و تعادلی است که میلیاردها ستاره را در مدار خود سامان داده و جهان را به نیکوترین وجه می‌گرداند.
5- اجل همان سرآمد یا سر‌رسید زمانی است که مشتقات آن [3x19] 57 بار در قرآن تکرار شده است، از سرآمد مهلت قرض گرفته تا سرآمد زایمان، سرآمد عمر افراد یا جوامع، سرآمد دنیا، سرآمد عمرِ ماه و خورشید و.... در طول هزاره‌ها تا چند قرن پیش خورشید و ستاره‌ها را ازلی می‌پنداشتند، اما در این آیه عمر همه پدیده‌ها را محدود و مسمّی شمرده است.
جمله «أَجَلٌ مُسَمًّى» 21 بار در قرآن تکرار شده است. مسمی از ریشه «اسم»، و تسمیه نام گذاری است که در جمله «أَجَلٌ مُسَمًّى» معنای سرآمد تعیین شده می‌دهد. این اصطلاح در صنعت هم استفاده می‌شود. مثل «ظرفیت اسمی» برخی ماشین آلات که حداکثر بارگذاری مجاز را معیّن می‌کند.