ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ

[چنین مرگی] به این دلیل است که آنها از آنچه موجب خشم خداست50 پیروی کردند [=به آن روی آوردند] و رضای خدا را ناخوش دانستند [=به آن پشت کردند]، در نتیجه [خدا نیز] اعمال آنها را تباه کرد.51

50- نسبت دادن خشم و خشنودی [سخط و رضوان] به خدا جنبه مجازی دارد و برای درک و فهم آدمیان، متناسب با نظامات تربیتی آنان بیان شده است، وگرنه خدا منزه از آن است که با اعمال بندگانش خشمگین یا خشنود گردد! پیروی از سخط خدا، پشت کردن به جبهه حق و نافرمانی از رسول است و پیروی از رضوان‌الله، هماهنگ کردن خود با نظامات الهی با توکل به خدا و اخلاص در عمل. رک به مائده 80 (5:80) و آل‌عمران 162 (3:162) .

51- اصطلاح «حبط اعمال»، که 16 بار در قرآن تکرار شده، دلالت بر باطل و بی‌اثر شدن اعمال می‌کند. هر کس کاری می‌کند، به خاطر نتیجه و فایده‌ای است که از آن اراده کرده، عمل شرط لازم است، اما کافی نیست. مگر آنکه متناسب با مقصود و منطبق با قواعدی باشد که لازمه دستیابی به آن است. همچنانکه در تجارت اگر از قواعد علم اقتصاد و تجربیات کسب شده پیروی نشود، همه تلاش‌ها «حبط» می‌گردد و سود مورد انتظار به دست نمی‌آید.